Najbliższy Rok 2025 będzie w Kościele obchodzony pod znakiem Jubileuszu 2025 lat chrześcijaństwa. Niegdyś św. Paweł przybywając do Rzymu w imię nadziei pragną napełnić odwagą Rzymian do głoszenia Chrystusa. Tchnąć Ducha nadziei. Rok Jubileuszowy jest otwarciem skarbców Kościoła, nie tylko tych skarbów chrześcijańskiej kultury, ale przede wszystkim wielkiego skarbca zasług Jezusa i Jego Świętych ponad 2000 historii chrześcijaństwa. Otwarcie bramy, rzymskich drzwi jest symbolem otwarcia na Jezusa Chrystusa, który przychodzi, aby umocnić naszą wiarę, nadzieję i miłość. On jest bramą owiec.

Wszyscy na swój sposób przeżywamy nadzieję,  zwłaszcza wszyscy w czymś nadzieję pokładamy. I od tego w czym pokładamy naszą nadzieję, jakiego dobra oczekujemy zależy nasze życie, spełnienie,  jakość tego życia. Kiedy spoglądamy w przyszłość, jakże czasem napawającą nas lękiem, nieprzewidywalną, kiedy towarzyszy nam brak entuzjazmu i chęci do podejmowania działań  zarówno w życiu społecznym, międzynarodowym, ojczyźnianym a jakże często w naszym osobistym życiu, musimy nasze oczy zwrócić na Jezusa Chrystusa, nadzieję, która zawieść nie może. Wiele rzeczy może odebrać nam nadzieję, trawiące ludzkość epidemie, nie tylko o podłożu wirusa czy bakterii, ale często np. wręcz pandemia braku ojca, matki, braku bezpieczeństwa życia człowieka już na etapie planowania przekazania tego życia, w poczęciu, aż do naturalnej śmierci. Pandemia odwracania się od źródła nadziei jakim jest żywy Bóg obecny i działający w sakramentach świętych, w Kościele, który Jezus założył, który umiłował i który prowadzi. Wiele można by wymieniać. To co najbardziej niszczy nadzieję, co jest największym jej wrogiem nie pochodzi z zewnątrz, ale rodzi się w sercu. Wrogiem nadziei jest grzech i można mówić o pandemii grzechu zalewającej świat, świat jakże często niewinny w swej istocie -  istnienie z woli Boga. Świat ożywionej i nieożywianej natury, świat natury ludzkiej i wreszcie świat dziecięctwa Bożego, świat łaski Boga, Ducha świętego, który przenika całą naturę, który z nią zjednoczony ma tworzyć Boży świat i Bożego człowieka. Tymczasem pandemia grzechu i śmierci zdaje się zbierać żniwo w postaci licznych zarzewi wojny, która tu i ówdzie wybucha i toczy się zaprowadzając niepokój.

Ojciec św. Franciszek zwraca naszą uwagę na wielkie zagrożenie jakim jest pośpiech życia. Nadzieja rodzi się wolno, tymczasem w dobie internetu chcemy mieć wszystko tu i teraz i oduczyliśmy się czekać, oduczyliśmy się cierpliwie czekać. Czy zatraciliśmy umiejętność patrzenia na świat, w którym procesy dokonują się powoli i trzeba cierpliwości, żeby coś mogło zaistnieć. Żeby coś mogło wydać owoc a co dopiero ktoś, umęczony człowiek, który dziś nie ma już czasu na miłość. Ojciec św. zwraca nam uwagę, co burzy w nas nadzieję i woła, abyśmy w tym roku jubileuszowym potrafili się zatrzymać i nasze oczy skierować na Jezusa, źródło prawdziwej i niegasnącej nadziei; Tego, który zwyciężył grzech, który zwyciężył śmierć i chce nas uczyć życia. Popatrzmy na Niego.

W tym Roku Jubileuszowy Ojciec św. Franciszek myśli o wszystkich potrzebujących nadziei, wymienia konieczność troski o ofiary wojny, terroryzmu i kataklizmów; wśród potrzebujących nadziei wymienia współczesnych rodziców, którzy  w roli przekazywania życia wydają się być zagubieni, bez wsparcia ze strony Państwa, podczas gdy niż demograficzny staje się wielkim światowym zagrożeniem; mówi o konieczności obrony tego życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci jako gwaranta pokoju na świecie; konieczności niesienia nadziei więźniom i aktów łaski ze strony Państwa, nadziei dla chorych,  zwłaszcza nieuleczalnie; nadziei dla młodych, którzy w istocie są nadzieją Kościoła i świata a w globalnym świecie często pozostawieni samym sobie i zagubieni, pogrążający się w beznadziei i nałogach, troską Ojca św. objęci są migranci, uciekający przed wojną, w tylu już miejscach na świecie; wyraża troskę o osoby starsze oraz miliardy ubogich, o miłosierdzie bogatych, o darowanie wszelkiego rodzaju długów, o wielkoduszność narodów i elit tego świata.

Wśród najbardziej potrzebujących Ojciec świętych dostrzega nie tylko ubóstwo zewnętrzne, ale przede wszystkim ubóstwo wewnętrzne, nędzę ludzką i konieczność powrotu na drogę nawrócenia, darowania win i przebaczenia. Wśród sakramentów nadziei wymienia sakrament spowiedzi i Eucharystii, jak i konieczność szukania możliwości odpustu kar doczesnych jako drogi świata i powrotu człowieka do upragnionej harmonii. Źródłem zła jest grzech, motorem naprawy zła jest nawrócenie, szczere wyznanie grzechów, narodowe rekolekcje, historyczna prawda i przebaczenie Jezusa i przebaczenie bratnie między narodami, aby nie dopuścić do rozlewu niewinnej krwi i uczynienia ziemi piekłem. Oto zbliża się święty czas w Kościele powszechnym, ale i w Kościołach narodowych, partykularnych, w diecezjach i parafiach.

„Wspierany tak długą tradycją i mając pewność, że ten Rok Jubileuszowy będzie dla całego Kościoła intensywnym doświadczeniem łaski i nadziei, zarządzam, aby Drzwi Święte Bazyliki Świętego ks. Piotra w Watykanie zostały otwarte 24 grudnia bieżącego roku, rozpoczynając w ten sposób Jubileusz Zwyczajny. W niedzielę, 29 grudnia 2024 r., otworzę Drzwi Święte mojej katedry Świętego Jana na Lateranie, która 9 listopada tego roku będzie obchodzić 1700. rocznicę poświęcenia. Następnie, 1 stycznia 2025 r., w uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi zostaną otwarte Drzwi Święte papieskiej Bazyliki Matki Bożej Większej. Na koniec, w niedzielę 5 stycznia, zostaną otwarte Drzwi Święte papieskiej Bazyliki Świętego Pawła za Murami. Te trzy ostatnie Drzwi Święte zostaną zamknięte przed niedzielą 28 grudnia tego samego roku.

Postanawiam również, że w niedzielę 29 grudnia 2024 r., we wszystkich katedrach i konkatedrach, biskupi diecezjalni będą sprawować Eucharystię jako uroczyste otwarcie Roku Jubileuszowego, zgodnie z Rytuałem, który zostanie przygotowany na tę okazję. Podczas celebracji w kościele konkatedralnym, biskupa może zastąpić jeden z jego specjalnie wyznaczonych delegatów. Niech pielgrzymka z kościoła wybranego na collectio [tj. zgromadzenie], do katedry, będzie znakiem drogi nadziei, która oświecona Słowem Bożym jednoczy wierzących. Niech podczas tej pielgrzymki odczytywane będą niektóre fragmenty niniejszego Dokumentu i niech będzie ogłoszony ludowi Odpust Jubileuszowy, który będzie można uzyskać w Kościołach partykularnych, zgodnie z przepisami zawartymi w tym samym Rytuale obchodów Jubileuszu. Podczas Roku Świętego, który w Kościołach partykularnych zakończy się w niedzielę 28 grudnia 2025 r., należy zatroszczyć się o to, aby Lud Boży mógł przyjąć z pełnym udziałem zarówno głoszenie nadziei łaski Bożej, jak i znaki potwierdzające jej skuteczność. Jubileusz Zwyczajny zakończy się zamknięciem Drzwi Świętych Papieskiej Bazyliki Świętego Piotra w Watykanie, 6 stycznia 2026 r., w uroczystość Objawienia Pańskiego. Oby światło chrześcijańskiej nadziei dotarło do każdego człowieka, jako orędzie Bożej miłości skierowane do wszystkich! Niech Kościół będzie wiernym świadkiem tego orędzia na całym świecie!”.

Z bulli ogłaszającej Wielki Jubileusz Roku 2025  Ojca św. Franciszka Spes non confudit “Nadzieja zawieść nie może”.

ks. Andrzej Kunicki